وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود
تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود
 تنگ بلوری دلت درست مثل دل من
کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود
وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی
توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود
چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم
که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟
تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید
 راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود
دیگه نه از تو خبری بود ،‌ نه از آرزوهات
 قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود
 یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود
 و اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود
 تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی
 عاشقیمون یه بازی شاید ،‌ یه الک دولک بود
 نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی
 کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود
 قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت
 کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود
 نمی بخشمت

امشب دلم گرفته است

می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم 

از ابرهای تیره ای که با نسیم خیانت به آسمان دلم آوردی

می خواهم گریه کنم اما نمی توانم ...

می خواهم تو را به یاد بیاورم ...

و با نگاه چشمان تو تا به صبح مژه بر هم نزنم

اما افسوس ... گذشت دقایق چهره ات را از یاد من برده اند ! ...

می خواهم اولین ساعتی که نگاهم کردی رو

به یاد بیاورم ... اما افسوس ...

آخرین نگاه تلخ و سرد تو نمی گذارد ! ...

می خواهم اولین دقایق با تو بودن را                                       به یاد بیاورم ... اما افسوس ...

می خواهم از گرفته های دلم برایت بگویم                                   اما نه! دلم نمی آید .....

زچشمت اگرچه که دورم هنوز
   پر از اوج و عشق و غرورم
  هنوز
   اگــر غصه بارید از مـاه و سال
   به یاد گذشته صبورم
 هنوز
 شـکستند اگر قاب یــاد مــرا
   دل شیشه دارم بلورم
 هنوز
  ســفر چاره دردهایم نـشد
   پر از فکر راه عبورم
 هنوز
   سـتاره شدن کار سختی نبود
   گذشتم ولی غرق نورم
  هنوز
   پــر از خاطرات قشنگ توام
   پر از یاد و شوق و مرورم
 هنوز

       دیرگاهی است که تنها شده ام                  قصه غربت صحرا شده ام

           وسعت درد فقط سهم من است                 باز هم قسمت غم ها شده ام

               دگر آیینه ز من با خبر است                        که اسیر شب یلدا شده ام

                       من که بیتاب شقایق بودم                          همدم ردی یخ ها شده ام

                            کاش چشمان مرا خاک کنید                      تا نبینم که جه تنها شده ام!